เป็นสัจธรรมที่จริงมากๆ และเมื่อเรารักอะไรลงไปแล้ว เราจะทำสิ่งนั้นได้ดีด้วย แต่การที่เรารักที่จะทำอะไรลงไปมันไม่เหมือนกับการรักใครซักคนเลย เฮ้อ
วันนี้หนาวมาก 16องศา หมาก็ดันมากัดกันตาแทบบอด
อยากเป็นคนที่ใครๆก็รักจัง เฮ้อ
2เฮ้อแล้ววันนี้
วันศุกร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
วันพุธที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
ความคิดของคนเริ่มแก่ (70% คิดแบบนี้แหละ)
ถ้าคุณเริ่มมีความคิดเหล่านี้ หรืออาการเหล่านี้...
1.บังเกิดความคิดขึ้นว่า... 'กูจะไปสยามทำหอกอะไรวะ?'
2. เปิดเพลงที่เรารู้สึกว่าวัยรุ่นสุดๆขึ้นฟัง และพบว่า มันกลายเป็นเพลงเก่าไปแล้ว(เมื่อ2วันที่แล้วเลย เปิดProject Hฟัง...รู้ตัวอีกที...ชิบหาย แม่ง7-8ปีแล้วนี่หว่า...)
3.ขณะเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นในสยาม บังเกิดความคิดขึ้นว่า... 'แม่งแต่งตัวเหี้ยไรของแม่งวะ?'
4.หลังจากผ่านกลุ่มวัยรุ่นไป เงี่ยหูฟังเพลงที่เปิดในสยาม... 'เพลงควายไรเนี่ย? มึงฟังอะไรกันอ่ะ?'
5. เดินต่อมา เจอคู่รักวัยรุ่น... บ่นพึมพำกับตัวเองว่า ' น้อง...เปิดห้องเลยไม๊?... ถุงยางมียัง? '(สมัยกูอายุเท่าพวกมึง แค่จับมือกูก็ตื่นเต้นชิบหายแล้ว)
6.หรือเห็นกลุ่มวัยรุ่นกำลังมี เรื่องกัน เราจะหันไปมองหน้าเพื่อนโดยอัตโนมัติ และคิดเช่นเดียวกัน ....(ปากยังไม่สิ้นกลิ่มน้ำนม เสือกจะมามีเรื่อง)
7.สถานที่Hang-Out เริ่มเปลี่ยนเป็น เยาวราช,สำเพ็ง,สวนลุมพินี,พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ
8.สมัย ม.ปลาย เลิกเรียน ดิ่งไปสยาม พออยู่มหาลัย เริ่มหาร้านนั่งกินอะไรชิวๆ หานิทรรศการศิลปะดีๆดู เดินถ่ายรูปตามย่านเมืองเก่า
9.เกิดอาการช็อกโลก เมื่อหยิบกางเกงตัวเก่ามาใส่ แล้วแม่งฟิต...
10.การ์ตูนที่เราชื่นชอบ กลายเป็นบรรพบุรุษการ์ตูนที่เด็กสมัยนี้ไม่เคยเห็นตัวตน
11.ยิ่งขนมที่เราเคยกิน แม่งจะกลายเป็นตำนานลี้ลับที่ไม่เคยมีใครรู้จัก
12.เดินเข้าแผนกของเล่น แล้วรู้สึกอิจฉาเด็กสมัยนี้ ... ของเล่นแม่งเจ๋งสัดอ่ะ ...
13. เปิดนิตยสารวัยรุ่นดู แล้วเกิดประโยคเหล่านี้ เช่น... ' เฮ้ย ชิบหาย แม่ง15เองอ่ะ...ตอนกูอยู่ประถมนี่ แม่งเพิ่งเกิดเองอ่ะ' หรือ 'เด็กสมัยนี้โตเร็วเนอะ...'
14.อายุถึง เข้าผับได้ปั๊บ !!! ดีใจสัดๆ... พอเวลาผ่านไปซักพัก... เอ่อ... กูจะดีใจทำไม? นี่กูแก่แล้วดิเนี่ย?
15. สถานที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืน จะเปลี่ยนจุดประสงค์ จากผับDanceชื่อดัง กลายเป็นร้านนั่งชิว เปิดเพลงเบาๆ นั่งคุยกันกะเพื่อนๆ เน้นแดก ไม่เน ้นDance... (ป่าวหรอก สังขารมันไม่ให้ และกูต้องการแดกเหล้า ไม่ใช่เต้นระบำ)
16.เวลาทำงาน เวลาเรียน มากขึ้น ในขณะที่ เวลาพักผ่อน เวลานอน แม่งน้อยลง
17.ดาราวัยรุ่นที่เราชื่นชอบ ปัจจุบันเล่นบท... แม่ ...
ที่มา : http://www.tosdn.com/forum/index.php/topic,6535.0.html
1.บังเกิดความคิดขึ้นว่า... 'กูจะไปสยามทำหอกอะไรวะ?'
2. เปิดเพลงที่เรารู้สึกว่าวัยรุ่นสุดๆขึ้นฟัง และพบว่า มันกลายเป็นเพลงเก่าไปแล้ว(เมื่อ2วันที่แล้วเลย เปิดProject Hฟัง...รู้ตัวอีกที...ชิบหาย แม่ง7-8ปีแล้วนี่หว่า...)
3.ขณะเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นในสยาม บังเกิดความคิดขึ้นว่า... 'แม่งแต่งตัวเหี้ยไรของแม่งวะ?'
4.หลังจากผ่านกลุ่มวัยรุ่นไป เงี่ยหูฟังเพลงที่เปิดในสยาม... 'เพลงควายไรเนี่ย? มึงฟังอะไรกันอ่ะ?'
5. เดินต่อมา เจอคู่รักวัยรุ่น... บ่นพึมพำกับตัวเองว่า ' น้อง...เปิดห้องเลยไม๊?... ถุงยางมียัง? '(สมัยกูอายุเท่าพวกมึง แค่จับมือกูก็ตื่นเต้นชิบหายแล้ว)
6.หรือเห็นกลุ่มวัยรุ่นกำลังมี เรื่องกัน เราจะหันไปมองหน้าเพื่อนโดยอัตโนมัติ และคิดเช่นเดียวกัน ....(ปากยังไม่สิ้นกลิ่มน้ำนม เสือกจะมามีเรื่อง)
7.สถานที่Hang-Out เริ่มเปลี่ยนเป็น เยาวราช,สำเพ็ง,สวนลุมพินี,พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ
8.สมัย ม.ปลาย เลิกเรียน ดิ่งไปสยาม พออยู่มหาลัย เริ่มหาร้านนั่งกินอะไรชิวๆ หานิทรรศการศิลปะดีๆดู เดินถ่ายรูปตามย่านเมืองเก่า
9.เกิดอาการช็อกโลก เมื่อหยิบกางเกงตัวเก่ามาใส่ แล้วแม่งฟิต...
10.การ์ตูนที่เราชื่นชอบ กลายเป็นบรรพบุรุษการ์ตูนที่เด็กสมัยนี้ไม่เคยเห็นตัวตน
11.ยิ่งขนมที่เราเคยกิน แม่งจะกลายเป็นตำนานลี้ลับที่ไม่เคยมีใครรู้จัก
12.เดินเข้าแผนกของเล่น แล้วรู้สึกอิจฉาเด็กสมัยนี้ ... ของเล่นแม่งเจ๋งสัดอ่ะ ...
13. เปิดนิตยสารวัยรุ่นดู แล้วเกิดประโยคเหล่านี้ เช่น... ' เฮ้ย ชิบหาย แม่ง15เองอ่ะ...ตอนกูอยู่ประถมนี่ แม่งเพิ่งเกิดเองอ่ะ' หรือ 'เด็กสมัยนี้โตเร็วเนอะ...'
14.อายุถึง เข้าผับได้ปั๊บ !!! ดีใจสัดๆ... พอเวลาผ่านไปซักพัก... เอ่อ... กูจะดีใจทำไม? นี่กูแก่แล้วดิเนี่ย?
15. สถานที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืน จะเปลี่ยนจุดประสงค์ จากผับDanceชื่อดัง กลายเป็นร้านนั่งชิว เปิดเพลงเบาๆ นั่งคุยกันกะเพื่อนๆ เน้นแดก ไม่เน ้นDance... (ป่าวหรอก สังขารมันไม่ให้ และกูต้องการแดกเหล้า ไม่ใช่เต้นระบำ)
16.เวลาทำงาน เวลาเรียน มากขึ้น ในขณะที่ เวลาพักผ่อน เวลานอน แม่งน้อยลง
17.ดาราวัยรุ่นที่เราชื่นชอบ ปัจจุบันเล่นบท... แม่ ...
ที่มา : http://www.tosdn.com/forum/index.php/topic,6535.0.html
วันอาทิตย์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
เชื่อในสิ่งที่ทำ ทำในสิ่งที่เชื่อ
เคยอ่านหนังสือแปลชื่อ ความลับ เหมือนๆเริ่มให้เราคิดในแง่บวกโดยเริ่มจากสิ่งที่ต้องการว่าต้องได้ๆ แล้ววันนึงจะได้เอง แปลกดีและง่ายจัง ก็เลยว่าจะลองทำดู
โดยส่วนตัวแล้วจะเชื่อว่าเราทำอะไรมันก็ได้อย่างนั้น
โดยส่วนตัวแล้วจะเชื่อว่าเราทำอะไรมันก็ได้อย่างนั้น
วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
ทำใมนะ
แปลกแต่จริง !! ทุกๆคนที่หายไปจากชีวิตเราทำใมต้องเกลียดเรามากหรือไม่ก็ตายจากเราไป คิดไปคิดมาแทบจะตบกะบาลเราเอง ก็คนเกลียดกันมันจะให้อยู่ด้วยกันได้ยังไง นอกจากตายจากกันไป
เราก็อยากมีชีวิตที่เราอยากเป็นแต่ต้องมีปัญหาทุกที ก็พอรู้ตัวว่าฉลาดแกมโกงแต่ก็พยายามไม่ใช้และไม่โกรธคนที่รู้ทัน
ตอนนี้รู้สึกย่ำแย่มากๆที่คนที่กำลังเกลียดเราคือแม่
แม่ชอบด่าว่าเราเห็นแก่ตัวแต่ทำใมเราทำในสิ่งที่เราคิดว่าใช่แล้ว แต่แม่กลับไม่ชอบ พยายามจะทำตามแม่บอกแล้ว สุดท้ายมันฝืน นี่หล่ะมั๊งที่แม่ว่าเราเห็นแก่ตัว
ถ้าเป็นไปได้อยากเกิดเป็นลูกกำพล้าจัง
นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว เหงาเซ็งเบื่อ
เราก็อยากมีชีวิตที่เราอยากเป็นแต่ต้องมีปัญหาทุกที ก็พอรู้ตัวว่าฉลาดแกมโกงแต่ก็พยายามไม่ใช้และไม่โกรธคนที่รู้ทัน
ตอนนี้รู้สึกย่ำแย่มากๆที่คนที่กำลังเกลียดเราคือแม่
แม่ชอบด่าว่าเราเห็นแก่ตัวแต่ทำใมเราทำในสิ่งที่เราคิดว่าใช่แล้ว แต่แม่กลับไม่ชอบ พยายามจะทำตามแม่บอกแล้ว สุดท้ายมันฝืน นี่หล่ะมั๊งที่แม่ว่าเราเห็นแก่ตัว
ถ้าเป็นไปได้อยากเกิดเป็นลูกกำพล้าจัง
นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว เหงาเซ็งเบื่อ
วันเสาร์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
เวลาจะช่วยให้ทุกๆอย่างดีขึ้น
ประโยคนี้ได้ยินมาบ่อยๆจากคนที่มีปัญหาแล้วไม่รู้จะแก้ยังไง แต่สุดท้ายเราก็ได้ใช้มันบ่อยๆ(ฉิบหาย)
จริงๆมันไม่ใช่เวลา มันคือปัญญาของเรา เริ่ม ณ ตอนที่เิดปัญหา ในตอนนั้นเราอาจคิดอะไรไม่ออกสติปัญญายังไม่แข็งแรงพอ จนกระทั่งสมองและปัญญาได้เจออะไรมากขึ้นๆก็เลยแก้ปัญหาได้
คนที่เก่งโดยส่วนมากจะแก้ปัญหาได้ทันทีเมื่อเจอเหตุการณ์นั้นๆ
อยากจะเก่งต้องทันคนทันเกมส์คิดได้ทันเหตุการณ์
จริงๆมันไม่ใช่เวลา มันคือปัญญาของเรา เริ่ม ณ ตอนที่เิดปัญหา ในตอนนั้นเราอาจคิดอะไรไม่ออกสติปัญญายังไม่แข็งแรงพอ จนกระทั่งสมองและปัญญาได้เจออะไรมากขึ้นๆก็เลยแก้ปัญหาได้
คนที่เก่งโดยส่วนมากจะแก้ปัญหาได้ทันทีเมื่อเจอเหตุการณ์นั้นๆ
อยากจะเก่งต้องทันคนทันเกมส์คิดได้ทันเหตุการณ์
วันอาทิตย์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
ความคิด
วันนี้ได้เจอเพื่อนเก่่าที่เคยคุยกันเรื่องอนาคต เคยถามมันว่ามีเงินแล้วจะลงทุนอะไรแล้วไม่เจ๊ง พอได้ยกตัวอย่างให้มันเห็นว่าแบบร้านนู้นร้านนี้เจ๊งไป มันบอกว่าถ้าเป็นมันจะไม่ทำธุรกิจโง่ๆแบบนั้น แต่ทำใมเรากับคิดว่าได้ทำดีกว่าไม้คิดที่จะทำอะไรเลย
มันก็บอกว่าวัยอย่างเราๆมันเกินที่จะลองแล้ว ก็จริง แต่คนเราแต่ละคนถูกเลี้ยงดูมาแตกต่างกัน ทั้งสังคมทั้งการศึกษา ทั้งประสบการณ์ หล่อหลอมมาเป็นความคิด
ยากที่จะหยั่งรู้ความคิดของคนจริงๆ
วันนี้ได้คุยกัยฮัทเรื่องบันทัดฐาน ไม่รู้เอาอะไรมาวัด สุดท้ายเอาศาสนากับสังคมรอบข้างมาวัด ขอบคุณครับฮัท
มันก็บอกว่าวัยอย่างเราๆมันเกินที่จะลองแล้ว ก็จริง แต่คนเราแต่ละคนถูกเลี้ยงดูมาแตกต่างกัน ทั้งสังคมทั้งการศึกษา ทั้งประสบการณ์ หล่อหลอมมาเป็นความคิด
ยากที่จะหยั่งรู้ความคิดของคนจริงๆ
วันนี้ได้คุยกัยฮัทเรื่องบันทัดฐาน ไม่รู้เอาอะไรมาวัด สุดท้ายเอาศาสนากับสังคมรอบข้างมาวัด ขอบคุณครับฮัท
วันเสาร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
เหนื่อยฉิบหาย
วันนี้เป็นอีกวันที่เหนื่อยโคตรๆ แต่ทำใมนะตัวเราเองถึงเป็นคนที่ไม่กล้าแม้กระทั่งทวงเงินที่เราสมควรจะได้ กลัวคนที่เราทวงจะเกรียดเราไม่คบเราอีกงั๊นเหรอ แปลกดี ถึงเวลาจวนตัวโง่แดกทุกที แต่พอเรื่องของคนอื่นฉลาดจังช่วยคนอื่นได้ทุกๆเรื่อง ด้วยนิสัยส่วนตัวชอบช่วยชาวบ้านไม่หวังอะไรตอบแทนด้วยมั๊ง
วันนี้เป็นอีกวันนึงที่ได้พูดเปิดใจกับแม่ เหนื่อยที่จะคิดคำพูดยังไงให้แม่สบายใจ
อยากมีความสุขแต่ก็ต้องให้แม่ไปอยู่สารคาม เฮ้อ... ได้อย่างเสียอย่าง
วันนี้เป็นอีกวันนึงที่ได้พูดเปิดใจกับแม่ เหนื่อยที่จะคิดคำพูดยังไงให้แม่สบายใจ
อยากมีความสุขแต่ก็ต้องให้แม่ไปอยู่สารคาม เฮ้อ... ได้อย่างเสียอย่าง
สมัครสมาชิก:
ความคิดเห็น (Atom)

